De camping
In 2018 bleef ik 3 nachten in Landmannalaugar. In mijn post “met de bus naar Landmannalaugar” lees je deel 1. Ik zette mijn tent op en deed dagtochten vanuit mijn klein basecamp. Ik schets even de camping: er is een gebouw met wc’s en douches dat goed onderhouden wordt, elke ochtend wordt het gekuist, tegen de avond kan het er soms smerig bij liggen wanneer het heeft geregend. Er staat een grote (stevige) partytent met picknickbanken in. Hier zit je beschut tegen regen en wind, maar niet tegen de koude, er is een infopunt en de hut met bedden. Indien je geen bed hebt geboekt, heb je daar in feite niets te zoeken. En dan heb je nog de bekende “Mountain Hall”, dit zijn drie oude schoolbussen omgevormd tot winkeltje en koffiehuisje (met wat verbeelding). Er is ook een grote paardenstal en een warmwaterbron! Ideaal om te ontspannen na een lange autorit of een wandeling.
Drie dagtochten
Bij het infopunt kan je een handig kaartje kopen met 7 gemarkeerde wandelingen (variërend van 4,3 km tot 17km). Hierop staan aandachtspunten en moeilijkheidsgraad. Het kaartje kost 300 ISK (iets meer dan 2 euro), ik raad iedereen die wil gaan wandelen aan deze kaart te kopen, het is trouwens een leuk aandenken om mee naar huis te nemen. De eerste dag kwam ik ‘s avonds toe en heb ik geen wandeling meer gemaakt, ik ben vroeg gaan slapen, maar had een slechte plek op de camping uitgekozen waardoor ik niet kon slapen door een groepje luide toeristen.
PRO TIP: zet je tent ver genoeg van de gemeenschappelijke delen zodat je geen last hebt van mensen die lang / luid opblijven.
Skalli
De volgende ochtend besloot ik de wandeling naar Skalli te maken, dit is een lus van 15km, ik heb er uiteindelijk 7 uur over gedaan met pauze om te eten en (ruim) voldoende stops om foto’s te trekken. Het is een zeer mooie, gevarieerde wandeling. De wandeling is gemarkeerd, je kunt dus gewoon de stokken te volgen, maar een backup is altijd nodig. Een wandelkaart en gps zijn geen overbodige luxe. Deze omgeving staat gekend om regelmatig in een mistbank terecht te komen.
PRO TIP: vraag voor je vertrekt aan het infopunt of het veilig is om je wandeling te maken en wat de weersvoorspelling is voor de dag.
Ik had geluk, het was een mooie dag, er waren veel wolken, maar dat stoorde niet. Het uitzicht is verbazingwekkend. Ik was terug op de camping rond 16u en ben dan gaan opwarmen in de Mountain Hall, nagenietend van de prachtige dag.
Háalda
De tweede nacht sliep ik beter, ik was redelijk fris en besliste om er een uitdagende dag van te maken. Ik zou de Háalda ‘beklimmen’, het is een dagtocht van 17km waarbij je de berg Háalda steil opwandelt. Dit deel van de wandeling is vrij uitdagend, maar eens je boven bent, kan je genieten van een buitenaards landschap, de rest van de wandeling is vrij plat tot heuvelachtig. Ook voor deze wandeling raad ik aan om op voorhand te vragen bij de parkwachters (infopunt) of het veilig is om de wandeling te maken. Je kunt namelijk in dichte mistbank terecht komen op de top. De afdaling gaat vlot en dan is het een tijdje plat. Even later kwam ik in een soort oase terecht met groene mossen, hete beekje, spetterende modderpoelen en dampende grond. Hier kom je op de laugavegur terecht. Dit werd ook snel duidelijk aan de hoeveelheid mensen die er wandelen. Tijdens het eerste deel (9km) ben ik twee mensen tegengekomen. Het laatste deel op de Laugavegur (8km) een 100-tal (na 70 stopte ik met tellen). Dit is een typisch verschijnsel in IJsland. Veel mensen die hetzelfde doen, de Laugavegur is uitgeroepen tot een van de mooiste vierdaagse wandelingen in IJsland, dus ik kan ze zeker geen ongelijk geven, maar houd er rekening mee dat je er niet alleen zult zijn. Toen ik terug was op de camping ging ik iets eten in het gemeenschappelijk deel. Niet veel later begon het stevig te hagelen, ik had geluk daar niet in te zitten tijdens mijn wandeling. Het is niet ongewoon dat het weer plots omslaat, daarom één gouden raad: wat het weerbericht ook zegt of hoe mooi het er die ochtend ook uitziet, neem altijd je regengrief en warme kleren mee.
Ljótipollur
Vandaag neem ik de bus terug naar Reykjavík, de bus vertrekt pas na de middag, dus ik heb nog tijd voor een kortere wandeling. Ik ging voor de eenvoudige wandeling naar Ljótipollur (vertaald: lelijke poel). Deze is 13km, zonder veel hoogtemeters. Ik zou deze wandeling niet aanraden als enige in Landmannalaugar, ze is vrij monotoon. Je wordt wel beloond als je toekomt bij de Ljótipollur, dit is een oude krater gevuld met water. Als je nog energie over hebt kan je rond de krater stappen om hem van elke kant goed te bekijken, ik heb dit niet gedaan omdat mijn beentjes moe waren van de voorbije dagen. Ik wandelde verder richting camping en genoot van de stilte, in de verte hoorde ik schapen naar elkaar roepen. Verder hoorde ik niemand, heerlijk.
PRO TIP: zet je tent ver genoeg van de gemeenschappelijke delen zodat je geen last hebt van mensen die lang / luid opblijven.